از ما مرو ای چراغ روشن تا زنده شود هزار چون من

تا بشکفد از درونه هر خار صد نرگسو یاسمن و سوسن ای روزنه خانه را چو یا خانه ی بسته را چو روزن

از شوقه تو باغ و راغ در جوش وز عشقه تو گل دریده دامن

از ما مرو ای چراغ روشن تا زنده شود هزار چون من

تا بشکفد از درونه هر خار صد نرگسو یاسمن و سوسن خاکی بودم خموش و ساکن مستم کردی به هست کردن

وان شب که صبوح او تو باشی هم روح بود خراب و هم تن



Mohammad Motamedi Khorshid Lyric

ZibaMatn.IR