رفتی از دنیایه خاموشم صدایت را گرفتم غصه هایه کهنه برگشتند و جایت را گرفتند
در کجای جاده ی شب راه تو از من جدا شد در کجای قصه از من دستهایت را گرفتند گر چه شاید روز دیدار تو در تقویمه من نیست با نگاهت تا شب جان دادنم همراه من باش
من که برگی در شب پایان پاییزم غریبم لااقل تا لحظه ی افتادنم همراه من باش بی تو میدانم بی تو میدانم که من میمانمو این جاده های بی رسیدن
بی تو میدانم بی تو میدانم بی تو من میمانمو یک کهکشان تنهایی من بی تو میدانم بی تو میدانم که من میمانمو این جاده های بی رسیدن
بی تو میدانم بی تو میدانم بی تو من میمانمو یک کهکشان تنهایی من
مثله یک آهویه زخمی در شبی برفی اسیرم از کجایه شام تاریکم سراغت را بگیرم
دستهایت را نگیر از من که در پایان راهم یک نفس همراهیم کن منکه میخواهم بمیرم بی تو میدانم بی تو میدانم که من میمانمو این جاده های بی رسیدن
بی تو میدانم بی تو میدانم بی تو من میمانمو یک کهکشان تنهایی من بی تو میدانم بی تو میدانم که من میمانمو این جاده های بی رسیدن
بی تو میدانم بی تو میدانم بی تو من میمانمو یک کهکشان تنهایی من
