دیگه حتی آسمونم با دلم راه نمیاد دیگه بارونم واسه این دله نمیاد
دله من شکسته مثله دله تشنه ی کویر گرد و خاک روزگارو بیا از دلم بگیر اونکه از خیاله من یه لحظه بیرون نمیره خود تویی بغضی که با خاطره راه گلومو میگیره خود تویی حالا که ندارمت واسه ی کی ببارم وقتی نیستی سرمو رو دوش کی بذارم
حالا که ندارمت زندگیم رفته به باد دیگه حتی سایه مم کنار من راه نمیاد
عکسه یه جاده نشسته میونه قاب چشمات به کی میسپاری منو میونه خستگیا
به کی میسپاری منو میونه خستگیا به کی میسپاری منو میونه خستگیا حالا که ندارمت واسه ی کی ببارم وقتی نیستی سرمو رو دوش کی بذارم
حالا که ندارمت زندگیم رفته به باد دیگه حتی سایه مم کنار من راه نمیاد حالا که ندارمت واسه ی کی ببارم وقتی نیستی سرمو رو دوش کی بذارم
حالا که ندارمت زندگیم رفته به باد دیگه حتی سایه مم کنار من راه نمیاد
