اگه روزی گرفتار دلت بودم نفهمیدم که خوش بودی و تنها مشکلت بودم
تو قاب عکس این دنیا فقط چشم تو رو دیدم اگه هر شب تو افکار تو چرخیدم خودت هر روز میگفتی که از تنهایی بیزاری بگو این لحن دلگیرو هنوز تو به یاد داری گلوم سرشار از بغضه یه بغضه تلخو پژمرده یه موسیقی پر از درد از یه آهنگساز سرخورده
هوای خونه مون سرده گلامون سخت بیمارن چشام رو قاب عکس تو تگرگ اشک میبارن
تو رفتی برنمیگردی گلا هم اینو میدونن ولی هر شب به یاد تو قنوت عشقو میخونن
صدای ساز ناکوکم میپیچه تویه این خونه هنوزم سقف این خونه برای هر دوتامونه خودت هر روز میگفتی که از تنهایی بیزاری بگو این لحن دلگیرو هنوز تو به یاد داری گلوم سرشار از بغضه یه بغضه تلخو پژمرده یه موسیقی پر از درد از یه آهنگساز سرخورده
هوای خونه مون سرده گلامون سخت بیمارن چشام رو قاب عکس تو تگرگ اشک میبارن
