تو انتهای صبرمی تو غیر کل آدمی

در این عذاب بی صدا زیادیم ولی کمی همیشه زود میروی همیشه دیر میکنی

بدون دام و بی هوا مرا اسیر میکنی غریبه ای و آشنا عزیز جانم

پرنده ای بریده پر در آشیانم عقابی و دلم تو را شکار ساده

منم اسیر ترس پای بی اراده نه میکشی و نه میرهانی

تمام دردم تمام جانی

چه آسمان تیره ای چه سرنوشت خسته ای

چه شاخه ی شکسته ای کجا بمانم چه غربتی چه ساعتی چه عشق و چه محبتی

بگو چگونه راحتی بگو بدانم غریبه ای و آشنا عزیز جانم

پرنده ای بریده پر در آشیانم عقابی و دلم تو را شکار ساده

منم اسیر ترس پای بی اراده نه میکشی و نه میرهانی

تمام دردم تمام جانی



Pouyan Najaf Oghab Lyric

ZibaMatn.IR