متن بهزاد پکس

اون منو دوسم نداشت
فقط همه چی خوب بود اون اولاش اون که میرفت جونم براش
یه کاری کرد حسی توو من نذاشت دوتایی یه مغز بیدار داشتیم
کلی عکس یهویی که رو دیوار جاش نیست با کی کار داشتی
از یه آدم سر حال تو یه بیمار ساختی نمیبینمتم...

گرفتی ازم عشقو گرفتی همه دنیامو
بهت نیاز داشتم ول کردی دستامو
گناه من آخه چی بود که سوزوندی فردامو نمیدونی چی اومد سر من بعد تو باختم
حبسم توو اتاقی که با تو خاطره میساختم
همه حرفاتو یادم هست میگفتی که دوستت دارم امان از دل بیمارم به عشق...

عکسات و میبینم اما نمیگم دل سنگه
با همه بعد از همه دور شدم و دل کندم گم شده این دیوونه با خاطرات میمیره
بی تو این خیابونا حتی دلگیره همه چی رو تو خودم میریزم و میخندم
چشام و رو هر کی نزدیکه به تو می بندم تو دلت...

بی اختیار سلام الان نشستی دقیقا تو چه حالتی پیشه اونی یا توام تنهایی راحتی
الان پیشه کی و کجا اصا ساعتش مهم هست من که رو ساعتا زومم هنوز نا رفیق بگو چرا دلت واسم شبا تنگ میشه روزا درگیر خودتی کی باهات هماهنگ میشه
آه هنو بدقولیات سر...

نزدیکه صبحه یکی میخواد خودشو نزدیکت کنه تحریکت کنه
نزدیکه صبحه اون که شبا چشاش رو تصویر توئه تکمیله رولش شمع چیده دورت ماه و پشته ابرشو تقدیمت کنه نزدیکه صبحه همه این بیداریا تقصیر توئه دوسش نداره اشکاشو ببین هی دستاشو محکم نمیخواد بگیره
دوسش نداره نمیاد نمیشه هیشکی...