متن حسین ملکان

من با تو دنیامو میسازم با احساس تازم
توو چشمات میمیرم جون میگیرم بازم چشمات یه قانونه که راحت میتونه
تقدیر این مردو برگردونه دردامو فهمیدی دستاتو بخشیدی
وقتی که میخندی عشقو یادم میدی دستاتو میذاری توو دستام انگاری
نبض دنیا توو دستامونه تا هستی توو خونه با تو حالم...

کدوم رد پایی رو باید گرفت خدایا نمیدونم اینجا کجاست
نشونم بده تا کجا میشه رفت حساب تو از هر حسابی جداست به هر آدمی تکیه کردم شکست به هر آدمی تکیه کردم برید
تو رو دوره کردم شبا خط به خط باید دور دنیای تو خط کشید هیشکی نمیدونه...

از آسمان خون میچکد گویی در این دشت سر نیزه ها قلب ملائک را دریدند
دریایی از اشک زنان جاریست اینها با چشمهاشان ابرها را آفریدند پا تا به میدان مینهد انگار کوه است مردی که تنها سنگر روی زمین است
با آل شیطان لحظه ای بیعت نکرده رسم تمام...

محکم بگیر دست منو ول نکن تو کنارم بمونو دل دل نکن من با تو عاشقم عاشقو دیوونه
دیگه حرف جدایی رو بس کنید تو هستی که من باز عاشقه این خونه م چطور حالو روزم با تو بد بشه پشتم تویی اگه غمام سد بشه
تو باشی بسه زندگیم...