ته مونده ی عشقی با چشم بارونی توو این اتاق سرد زنده و زندونی میترسه از شهر رو میمونه توو خونه بهونه ی دریا میگیره دیوونه کش میره دردا رو میریزه توو قلبش انگار یه دنیا پاییزه تو قلبش میترسه از شهر رو میمونه توو خونه بهونه ی دریا میگیره...