متن محسن چاوشی

ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی نروم جز به همان ره که توام راه نمایی
همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم همه توحید تو گویم که به توحید سزایی همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی همه نوری و سروری همه جودی و جزایی...

وقتی که شب حکم شبیخون داد صحرا پر از خون کبوتر شد
تویه چشام دریای بارونو تویه گلوم بارونه خنجر شد
از آب یاد مبهمی دارم چون تشنه ام سیراب میمیرم
از مردم بزدل دلم خون از کوفه ی دلگیر دلگیرم ای کاش پیشه خواهرم بودم تا باز مرهم رو...

نه جیک جیک مستانت نه سردی زمستانت رجوع کن به دستانت
چه روزهای بسیاری که ظلمها روا کردی به دستهای بسیاری شبانه مرد گاریچی به خانه میکشد خود را
اگر که مادیان خسته اگر طناب هم پاره درون مرد همواره کشیده میشود باری ام خوش نیست نه خواب راحتی دارم...

یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمیدارم زیرا که تویی کارم زیرا که تویی بارم
از قند تو مینوشم با پند تو میکوشم من تو شیر جگر خوارم جان منو جان تو گویی که یکی بوده ست سوگند به این یک جان کز غیر تو بیزارم
من تاج...

تاج گذاری کند آمده کاری کند
بت شکند شاه ما بنده نوازی کند ما بنوازیم نیست ناز بت بت شکن
بت بنوازد هر آن چنگ به سازی کند آمده با قصد خود هرچه بت قادر است
با تبرش یک نفس دست درازی کند خوی علی خوی روی علی روی او...

دیگرین ابر بهاری جانه باریدن ندارد این گل خشکیده دیگر ارزشه چیدن ندارد
این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم آبرویه رفته ام را در کجا باید بجویم پیشه چشمم چون به نرمی میخرامی میخرامی در درونم مینشیند شوکرانه تلخ کامی
نام تو چون قصه هر شب...

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی چه شد که شیوه ی بیگانگی رها کردی
به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی
منم که جور و جفا دیدمو وفا کردم تویی که مهر و وفا دیدیو جفا...

تویه تاریکی شب آه در جریان بود زل زدم به آسمون عینکم دودی شد
با صدایه زنگه در یهو بارون بارید دستایه خونه پر از گل داوودی شد ماه از راه رسید روی راه پله نشست دکمه های قلب من دونه دونه ش گل شدن
گفتم این یه معجزش خیره...

خط رو پیشونیم چشمای بارونیم دستای لرزونم پاهای بی جونم
روح سرگردونم گلهای ایوونم حتی چوب سیگارم فندک تب دارم دوست دارم برگردی خنده ی غمگینم پلکای سنگینم الکل تو خون م خونه ی زندونم
خونه ی متروکم گلهای گلدونم بار روی دوشم شونه ی داغونم
دوست دارم برگردی دوست...