شخصیت کوروش
کوروش در نزد بابلیان، برگزیدهٔ مردوک، در نزد یهودیان، مسح شدهٔ خداوند بود و به نظر نمی رسد که مادها او را سروری بیگانه فرض کرده باشند. هرودوت (نخستین تاریخ نگار یونانی زبان)می گوید که پارسیان از او چونان یک پدر سخن می گفتند، زیرا وی مهربان بود و از آنچه برای ایرانیان نیکو بود، کوتاهی نمی کرد؛ در عین حال هرودوت وی را مردی زودخشم می داند.



داندامایف می گوید «کوروش محبوبترین شاه پارس و بنیانگذار یک امپراتوری جهانی بود».«به نظر می رسد کوروش به سنت و ادیان سرزمین های فتح شده احترام می گذاشت. پارسی ها او را پدر، روحانیان بابل او را برگزیده مردوک، یهودی ها او را مسیح فرستاده شده از جانب یهوه و یونانیان او را فاتحی بزرگ و سیاستمداری باهوش می دانستند. گزنفون در کورش نامه او را حکمرانی آرمانی و ایده آل توصیف می کند».


والتر هینتس، می گوید: «کوروش سه امپراتوری را ساقط کرده بود: ماد، لیدیه و بابل. آیندگان فراموش نکردند که کوروش هیچ کدام از سه فرمانروا، نه آستیاگ، نه کرزوس و نه نبونعید را نکشت، بلکه به تبعید آن ها بسنده کرد و حتی برای آن ها زندگی شاهانه ای فراهم آورد. این رفتار در جهان باستان بی سابقه بود و تا زمان کوروش هرگز اتفاق نیفتاده بود».
ZibaMatn.IR