شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
صعبا که این درم و دینار فریبنده است . بزرگا مردا که از این روی بر تواند گردانید ....
فصلی خوانم از دنیای فریبندهبه یک دست شکر پاشندهو به دیگر زهرِ کشندهگروهی را به محنت آزمودهو گروهی را پیراهن نعمت پوشانید....
جهان عروسی آراسته را مانستدر آن روزگار مبارکش...
ستاره ی روشن ما بودی که ما را راهِ راست نمودیو آب خوش ما بودی که سیراب از تو شدیمو مرغزار پُرمیوه ی ما بودی که گونه گونه از تو یافتیم....
