پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
بیا تا جهان را به بد نسپریمبه کوشش همه دست نیکی بریمنباشد همی نیک و بد پایدارهمان به که نیکی بود یادگاربیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی گرامی باد...
حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی (زادهٔ ۳۲۹ ه.ق، ۳۱۹ ه.خ - درگذشتهٔ پیش از ۴۱۱ ه.ق، ۳۹۷ ه.خ در توس خراسان)، سخن سرای نامی ایران و سرایندهٔ شاهنامه حماسهٔ ملی ایرانیان. او را بزرگ ترین سرایندهٔ پارسی گو دانسته اند. نام و آوازه فردوسی در همه جای جهان شناخته و ستوده شده است. بیست و پنجم اردیبهشت ،روز بزرگداشت حماسه سرای بزرگ ایران گرامی باد...
از آن پس نمیرم که من زنده امکه تخم سخن من پراگنده امهر آنکس که دارد هش و رای و دینپس از مرگ بر من کند آفرینروز بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی گرامی باد...
ز یاقوت سرخست چرخ کبودنه از آب و گرد و نه از باد و دودبه چندین فروغ و به چندین چراغبیاراسته چون به نوروز باغروان اندرو گوهر دلفروزکزو روشنایی گرفتست روزز خاور برآید سوی باخترنباشد ازین یک روش راست ترایا آنکه تو آفتابی همیچه بودت که بر من نتابی همیروز بزرگداشت حکیم ابواقاسم فردوسی گرامی باد...
چنینست فرجام کار جهاننداند کسی آشکار و نهانروز بزرگداشت حکیم سخن ابوالقاسم فردوسی گرامی باد...
توانا بود هر که دانا بودز دانش دل پیر برنا بودبیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی گرامی باد...
در این خاک زرخیز ایران زمیننبودند جز مردمی پاک دینهمه دینشان مردی و داد بودوز آن کشور آزاد و آباد بودروز بزرگداشت فردوسی گرامی باد...
