متن فردوسی

جهان یادگار است و ما رفتنی
به گیتی نماند بجز گفتنی
به نام نکو گر بمیرم رواست
مرا نام باید که تن مرگ راست

چو ایران مباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد

فردوسی

25 اردیبهشت ماه روز بزرگداشت فردوسی شاعر حماسه سرای ایرانی گرامی باد
اگر برای انجام کاری بزرگ، زمان نداری، بهتر است بی درنگ آن را به دیگران بسپاری
شبی در برت گر برآسودمی
سر فخر بر آسمان سودمی

به نام خداوند جان و خرد

کز این برتر اندیشه بر نگذرد

خداوند نام و خداوند جای

خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گَردان سپهر

فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برتر است

نگارندهٔ بر شده پیکر است...

همه نامداران ایران زمین
گرفتند بر پهلوان آفرین

که داند بجز ذات پروردگار
که فردا چه بازی کند روزگار

دلم بگسلد گر زمن بگسلی...

بهشت کجاست؟ ندانم، ولی یقین دانم
که جمع سبز شما کم از بهشت نباشد

دهم جان گر از دل به من بنگری
فردوسی

۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت مروارید درخشان، حکیم، شاعر و نابغه دوران ابوالقاسم_فردوسی و پاسداشت زبان فارسی گرامی باد

همه ساله بَخت تو پیروز باد

همه روزگارِ تو نوروز باد ...

بیا تا جهان را به بد نسپریم

به کوشش همه دست نیکی بریم

نباشد همی نیک و بد پایدار

همان به که نیکی بود یادگار
بیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی گرامی باد

حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی (زادهٔ ۳۲۹ ه‍.ق، ۳۱۹ ه‍.خ - درگذشتهٔ پیش از ۴۱۱ ه‍.ق، ۳۹۷ ه‍.خ در توس خراسان)، سخن سرای نامی ایران و سرایندهٔ شاهنامه حماسهٔ ملی ایرانیان. او را بزرگ ترین سرایندهٔ پارسی گو دانسته اند. نام و آوازه فردوسی در همه جای جهان شناخته و ستوده...

از آن پس نمیرم که من زنده ام

که تخم سخن من پراگنده ام

هر آنکس که دارد هش و رای و دین

پس از مرگ بر من کند آفرین
روز بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی گرامی باد

ز یاقوت سرخست چرخ کبود

نه از آب و گرد و نه از باد و دود

به چندین فروغ و به چندین چراغ

بیاراسته چون به نوروز باغ

روان اندرو گوهر دلفروز

کزو روشنایی گرفتست روز

ز خاور برآید سوی باختر

نباشد ازین یک روش راست تر

ایا آنکه تو...

چنینست فرجام کار جهان

نداند کسی آشکار و نهان
روز بزرگداشت حکیم سخن ابوالقاسم فردوسی گرامی باد

خرد چشم جانست چون بنگری

تو بی چشم شادان جهان نسپری
روز بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی گرامی باد

توانا بود هر که دانا بود

ز دانش دل پیر برنا بود
بیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی گرامی باد

در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین

همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود

روز بزرگداشت فردوسی گرامی باد

به
بندِ هوای تو
دلبسته ام...

چنانیم بی تو ؛ که ماهی به خاک...

بدارم وفای تو تا زنده ام...

بیا تا جهان را به بد نسپریم
به کوشش همه دست نیکی بریم
نباشد همی نیک و بد پایدار
همان بِه که نیکی بود یادگار

بر آمد به سنگ گران سنگ خرد/هم آن و هم این سنگ گردید خرد
فروغی پدید آمد از هر دو سنگ/دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
جهاندار پیش جهان آفرین/نیایش همی کرد و خواند آفرین
که اورا فروغی چنین هدیه داد/همین آتش آن گاه قبله نهاد
یکی جشن کرد آن‌شب...

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود