چون رساندم خود برآن بالای کوه حقارتهای خودرا بدیدم موبه مو کوه گفتا شایدباشی چندی بربالای کوه ولو جایگه تو باشد دَشت، رُوآنجا بِجو بگفتم من شکستم آمدم بامشقت بربالای کوه توهم بشکن غرور،پایین بیااحوال دشتی رابَجو
