چهارشنبه , ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتمدر میان لاله و گل آشیانی داشتمگرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانهوارپای آن سرو روان اشک روانی داشتمآتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بودعشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتمچون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهیچون غبار از شکر سر بر آستانی داشتمدر خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بوددر زمین با ماه و پروین آسمانی داشتمدرد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه منداشتم آرام تا آرام جانی داشتمبلبل طبعم رهی ...
