شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
آن هِنگامکه چشم بر جهانم گشودیجهانم، زیر و رو گشت؛آسمانِ دلم آبیتر و شفافتر گشت؛هر آنچه نفرت و سیاهی گرداگردم ریشه افکنده بود؛ با خورشیدِ نگاهتسست و نابود گشت؛عشقت آفتابوارنه بر من تابید ونقابها را از چهرهامزدود؛آری؛ وجود تو روشنایی بخشراهم گشت......
