جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
🌱همه ی ما با رنج های بیشماری همراه ایم.رنج هایی که گاه کتمان می شوند و گاه با لبخندهای تصنعی پنهان.ما برای فرار از این غم ناگریز، به مسکن های آنی رجوع میکنیم؛ مسکن هایی مانند گذران اوقات خوش با یک دوست، سفر، مهمانی، پیاده روی، و فراموشی واقعیت با جایگزینی لحظه ای خوش.اما اگر این مسکن ها مرحمِ دردند چرا با اولین رنج،با اولین سکوت و تاریکی، گویی دیواری عظیم از ناکامی ها و شکست های گذشته روی سرمان آوار می شود؟ چرا گاه گاه سنگینی غمی را...
