متن اشعار علیرضا فاتح

نه از بودن، نه از رفتن، نه از سود و زیانم نیست

که در راهِ تو، ای جان، دلی جز بی‌نشانم نیست


خوشا آن لحظه‌ی گم‌گشتگی در چشمِ روشن‌ات

که پیدا می‌شوم، گرچه نشان از من نشانم نیست

نه افسانه، نه افسون، نه حکایت، نه خیال
که این شور، زِ جان خیزد و از مرزِ وصال

اگرچه خسرو و شیرین به دفتر آمده‌اند
دلِ من، بی‌قلم، نقش زده رویِ جمال

خوشا آن دل که در راهِ تو جان را می‌سپارد
نه از سود و زیان، بلکه زِ عشق است که می‌زارد

پدید آمدن از عشق، گم‌گشتنِ جان است
که هر کس گم شود در تو، جهان را می‌گشاید

نه آن‌چنان که بسوزی زِ آتشِ دلِ من
نه آن‌چنان که بمیری زِ خواهشِ تن

دوستت دارم آرام، ولی بی‌مرز
چو موجی نرم، ولی بی‌کران، بی‌وطن

لبانت شهد و چشمانت شرر دارد، عزیزم
دل از شیرین‌لبی، زهرِ خطر دارد، عزیزم

نه می‌توان گریخت از این تبِ شیرینِ سوزان
نه می‌توان نچشیدش، گرچه ضرر دارد، عزیزم

ترش‌رویی نکن ای سیبِ دل‌آزارِ دلم،
که لبِ خندۀ تو، شهدِ بهار است هنوز!

در نگاهت، شکرستانِ غزل می‌روید،
پرتقالی‌ست جهان، بی‌تو اگر لب نخندد!