گل امید آسمون که شده قامتت کمون تویی شادیه خونمون مادر بمون شده کاره شبونمون ناله و آه و اشک و خون تا نشه تیره آسمون مادر بمون هنوزم این سؤاله برام که سیلی توی کوچه چی بود هنوزم این سؤاله برام چرا شده صورت تو کبود همیشه پیش چشممه...