متن امیر درویش زاده

در این زمانه پر فریب
بی محابا
دوستت داشتم حتی آن زمان که نوید
دلی شکسته
را در گوش من نجوا می کردی
چه شجاعتی می خواهد که
انتها را از ابتدا بدانی و دل دهی

هر جا بنگری اقلیم چهار فصل است گاه گرم و گاه سرد است
جز این دل که هوایش همیشه ابری
آنجا خزان برگ ریز و اینجا خاطره ریز
آنجا نم نم باران و اینجا رگبار اشک است
کوچه ها اینجا همیشه خیس اند

پس
این تو هستی که هر صبح مرا زندگی بخشی