یه بهار قفسی یه عالم دلواپسی اینکه حوّل حالناتوُ بخونی توُ غروب بی کسی یه سفر نرفتن و راهی شدن توُ هزار و سیصد و بی نفسی وقتی توُ جنگ و جنون آدمی و باقی عمر فقط خار و خسی ... بیخیالش ... بیخیالش ولی با اینهمه باز تا نشینه...