متن بهار

پدرم گفت :
دخترم تو گم شده ای !
تو در میان حجم کلمات
خود را جا گداشته ای
در میان انبوه  واژه های بارانی
درد کشیدی
شکوفه دادی
قد کشیدی
باریدی و
بی خبر از بهار شدی
پنجره ی امید  را بگشای
میان  این همه بغض واشک
لبخند بزن...

سیزده‌بدر، وقتی زمین، دلت را صدا می‌ زند…

امروز، روزی‌ست که باد، زمزمه‌ی هزار آرزو را با خود می‌بَرَد
روزی که زمین، گره‌ی دل‌ها را باز می‌کند و رودها، دردها را می‌شویند. امروز، همه چیز بوی رهایی می‌دهد
بوی دل‌هایی که سبز می‌شوند…

سبزه را گره نزن که اسیر شود،...

گل‌های پیراهنم
با نفس‌هایت شکوفه می‌دهند،
هرگاه که آغوش تو را می‌پوشم،
بهار روی شانه‌هایم می‌نشیند،
و عطر عشق
در چین‌های پارچه می‌رقصد.

بهار از خواب درخت‌ها بیدار می‌شود،
عید از دل لحظه‌ها شکوفه می‌زند،
و تو،
از لابه‌لای نور و نسیم،
می‌آیی…

سبزه‌ها برایت دست تکان می‌دهند،
پرنده‌ها
نامت را زیر لب می‌خوانند،
و من،
در چشم‌هایت،
هزار عید را جشن می‌گیرم.

محبوب من،
وقتی تو هستی،
تقویم‌ها سبزترند،
دل‌ها روشن‌تر،
و...

بهار،
آفتابگردانی‌ست
که رو به رؤیاهایم شکفته…

گردیده بهار از: گل و گلشن بِنِویس
با شبنمِ مِهر از: تبِ سوسن بِنِویس

احساس کن عطرِ نفسِ عاطفه را
از بوی خوشِ عاطفه حتما بِنِویس

(فروردین)

موسم فرّخ فروردین است
فرصت نسترن و نسرین است

رستخیزی‌ست دگر، فصل بهار
که مصفا و بهشت ‌آیین است

کِلک نقّاش ازل را بنگر...
گر تو را چشم حقیقت ‌بین است

آفرین‌ بر قلم صنعش باد
پرده‌ای زد که بسی رنگین است

بس درخشان شده هر جا ، بینی...

بهار شکوفا شد
در احساس‌ِ سبزی
که تنها تو
بهارانه‌اش هستی

عاشق می‌شوم؛
وقتی،
بهار،
این‌جا،
می خندد...

عاشق می‌شوم؛
وقتی،
عطر نفس‌های بهار،
گل به گل،
دشت احساسم را،
به باوری سبز می نشاند...

دشت، تا دشتِ دلم، گشتم؛ رسیدم، سبزه زار

منتظر در راه هستم؛ تا بیایی، با بهار

زیر بارانم؛ ندارم، چترِ دستانِ تو را

بازگرد از جان؛ بشو، بهرم دوباره، سایه‌سار

(اَللّٰهْمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّکَ الْفـَــرَج)

« بهــــار »

اندک اندک، آمده از ره ، بهار
تا کند دشت و دمن را گل‌عذار

می‌زند شانه به گیسوی چمن
با نشاط و خرّمی، دست بهار

ابر رحمت می‌چکد بر بام شهر
می‌شود جاری دوباره جویبار

غنچه‌ها گل می‌کند بار دگر
می‌شود خرّم بساط...

دل‌هایمان میان دو نور سرگردان است…

از یک سو، عطر بهار در کوچه‌ها، و از سوی دیگر، نسیم شب‌های قدر که جان را می‌لرزاند.
چه تقارنی!
بهاری که زمین را تازه می‌کند و شبی که تقدیر را.

می‌گویند: "شبِ قدر، شبِ برگشتن است."
پس اگر آرزویی جا مانده، اگر دلی...

بهاری که باید مرا بخنداند،
هنوز خیلی از من دور است.

نوروز آغاز دوباره‌ی زندگیست؛ به بهار خوش آمدیم.

بهار که می‌رسد،
زمین، دست‌های سبزش را به آسمان می‌رساند،
و شکوفه‌ها، گونه‌های زمین را بوسه‌باران می‌کنند.

پرستوها، سرود تازه‌ای در باد می‌خوانند،
باران، نامی از نور بر پیشانی خاک می‌نویسد،
و من،
در عطر نَمه‌بارانِ این لحظه،
با تمام جان،
شکوفا...

بهار آمد، بهار آمد، طلوع صبح یار آمد
غم از یک در برون رفت و امید از یک هزار آمد

به نام حضرت عشق
بوی گل و سبزه و سمن و نسرین
بوی عشق و دل و دلداده و پروین
صنما قبله نما جان ودلم را به فدایت
که چگونه قدحی داده ای بامهر و وفایت
که طبیعت شده زیبا از لطف و نگاهت
دلدارا *حول حالنا* خواهیم از لعل...

بهار جای برگ های پاییزی را گرفت
میوه ی رسیده جای میوه ی کال را
اما جای تو
جای تو همیشه خالی ماند...

بهار از راه رسیده من زمستانم هنوز
فصل هایم دست اوست ای دل عاشق بسوز

سوره ی شقایق ..

بسمه تعالی

رسید مژده ، دوباره بهار می آید
شمیم یاسمن و عطر یار می آید

همیشه جامِ نگاهم پر از ترانه ی توست
به این بهانه ، مکـرّر بهار می آید

برای آمدنت رنجِ عشق کافی نیست
به پیشوازِ تو ، چون انتظار می آید...

اگر هوای گریستن داری
با من
در این بهار
به بدرقه ی نیلوفران بیا.

عشق شما چنان کرد با من،که بهار با درختان.

پیش آ بهار خوبی تو اصل فصل‌هایی

آمد بهار ای دوستان،خیزید سوی بوستان

اما بهارِ من تویی،من ننگرم در دیگری