گذران زندگی این را به من آموخت که آدمها معمولا چیزی را از دست میدهند که از داشتنش مطمئن هستند.
شعر ناب، می تواند پیش از اینکه فهمیده شود پیام خود را برساند.
خانه جایی است که از آنجا شروع می کنیم.
بعضی از ویراستاران، نویسندگان ناموفق هستند. ولی خب، اکثر نویسندگان هم همینطور هستند.
شکستن قوانین کار عاقلانه ای نیست مگر اینکه بدانی چطور آنها را رعایت کنی.
هنر هرگز بهبود پیدا نمی کند ولی ابزار هنر هیچوقت یکسان نیست.
تنها کسانی که خطر خیلی دور رفتن را می پذیرند می توانند بفهمند چقدر دور می توان رفت.
تمام دانشی که ما با به دست آوردن اطلاعات از دست دادیم، کجاست؟
نکتۀ مهم برای شاعران اینست که تا جایی که امکان دارد، کم بنویسند.
از مرگ جسمانی نمی ترسم ولی اگر آدم روحا مرده باشد خیلی وحشتناک است.
