مهربانی از سقف اتاقم چکه میکند!
از آسمان که گذر میکنی...
منت بگذار بالی بزن!
تا سیراب شود اتاق خاک آلوده ی مات شده ام...
خوش آن جایی که نشستنت!
از سیل خروشان مهرت دریایی شود...
کاش اجازه دهی!
بالهایت را با جان خستگی زدایم...
بلکه این چنین فریبانه!
روح...
