متن مهربانی

به یاد داشته باش
میزان انسانیت یک فرد
از نحوه برخورد او
با دیگرانی که برای وی
هیچ کاری نکرده اند،
مشخص می شود.

مواظب آدم هاى
صبور ومهربون زندگیتون باشید؛
اگر بمانند
براى همیشه است
واگر بروند
میروند که دیگر برنگردند...

دشنام هم که می شنوم
باز درود پاسخ من است
که در شان خود نمی بینم
پاسخ دشنام را دشنام

از اون ته‌ مهای قلبم که تا حالا بهش نگاهم نکردم دوسِت دارم. از جایی توی وجودم که همیشه ساکت بود، همیشه تاریک بود، اما وقتی اسم تو اومد، یه‌دفعه روشن شد.
تو اون پناهِ آخری، اونجایی که وقتی همه جا تاریکه، فقط می‌خوام پناه بیارم به آغوشت.
تو اون...

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

مهربانی... چه واژه‌ی سبکی! انگار پرِ پَرِ پروانه‌ست. یه چیزی تو مایه‌های نوازش نسیم روی گونه، یا مثلاً خنکای شبنم صبحگاهی روی برگ گل. اما تهش، یه کوله‌بار سنگین از آرامش و امید با خودش داره.
‌
فکر کن تو یه روز خاکستری، یه روزی که آسمونش دلش گرفته...

همسرم
در طلوعی که خورشید از نگاهت وام گرفته، روزی رقم خورد که زمین، عشق را به نام تو نوشت.

ای هم‌نفس روزهای آفتابی و شب‌های بارانی، میلادت شکوفه‌ای است که در باغ دلم شکفته؛ عطری از حضور تو در لحظه‌ها جاری است.

باشد که این روز، چون فانوسی در...

نگاهش به آینه افتاد. صورت، دیگر آن طراوت جوانی را نداشت. خطوط، مثل رد پای زمان، روی صورتش جا خوش کرده بودند؛ هر خط، انگار یک خاطره بود، یک خنده، یک شب بیداری. موهایش هم دیگر سیاهیِ سابق را نداشتند؛ رشته‌های سفید لابه‌لای‌شان خودنمایی می‌کرد. دست‌ها، همان‌ها که یک روز...

بیایید:

مهربان باشیم

و مهربانی را

در پهن‌دشت تنهایی انسان

ماندگار سازیم با جان!

عزیزم! عشقِ من! احساسِ جانم!

صفای لحظه‌هایی؛ مهربانم!

بمان در شورشِ دریای قلبم؛

که با تو، شعرِ خوشبختی بخوانم!

به قدرِ خوبیِ قلبِ شریفت

نکورفتار با خلق جهان باش

تو هم مثل منی؛ دلتنگ و خسته

درون سینه‌ات، مهری نشسته

از احساسِ دلت، گل می‌تراود

به دشتِ باورِ من، دسته دسته

در روزگاری که سردی، به اشتباه لباس اقتدار پوشیده،
باید یادآوری کرد که وقار، بی‌نیاز از تندی‌ست.
آدم بودن، یعنی توانِ نرمی در میان سختی‌ها؛
یعنی وقتی می‌شود کوبید،
تو انتخاب می‌کنی ببخشی.
احترام، هرگز نشانه‌ی ضعف نیست؛
بنایی‌ست که روی بلوغ بنا می‌شود، نه ترس.

رویایی درسردارم
لباسش را باید خیاطی بدوزد
که عاشقی بلد باشد
میخواهم درشهرعاشقی به تن کنم
شهری خیلی دورتر از اینجا
دیوارهایش پرازنقاشیهای وفا،صداقت، مهربانی، انسانیت و ..
شاید نیمه گم شده ام را پیدا کنم
عجب حکایتی دارد دل من
با تافته های جدا بافته اش

من فکر می کنم هر آنکس که قصد دارد
این دنیا را برای همه ی آدم ها جای بهتری کند،
یک قهرمان است.

انسان ها زود پشیمان می شوند !

گاه از گفته هایشان،
گاه از نگفته هایشان ...!
اما سراغ ندارم کسی را
که از "مهربانی" خسته شده باشد ..!

خوشا به حال آنان که می دانند
مهربانی منطقی ترین گفت و گوی زندگیست ...!

دلت با دستگاهِ مهربانی‌ها، هماهنگ است
سرودِ مهر می‌خواند، نوای بس، روانِ تو

درخت را
از میوه اش می‌شناسند
انسان را با کردارش...

کردار خوب
هرگز هدر نمی‌رود

کسی که ادب می‌کارد
دوستی درو می‌کند

و آن کس که مهربانی می‌کارد
عشق گردآوری می‌کند...

مهربان وساده بودم ساختم با هر کسی
حیف دنیا با تمام خوبی ام با من نساخت

اگر دل‌ها به مهر و عشق آراسته
بهشت بر دل‌ها در این خاک کاشته
نه در حسد، که در عشق می‌کوشیم
اگر هر کس به خوشبختی خود راسته
جهان به عشق و محبت باز می‌گردد
اگر هر کس به دنبال دلِ خویش باشد
نه در کینه، که در محبت باید...

مهربانی اصلِ نیکِ آدمی‌ست
در دل هر کس که باشد، عالمی‌ست
گر کسی از تو مدد جوید به درد
نیک بختی را تو پیدا کرده‌ای
چون چراغی در شب تاریک و سرد
مهربانی کن، که نورت روشنی‌ست
در جهان هر چیز فانی می‌شود
آنچه می‌ماند، همین انسانیت

دست‌های مهربانت
سایه‌سارِ قلب‌های خسته بود
و آفتابِ نگاهِ گرماییِ تو
آرامش دل‌های شکسته را
تضمین می‌نمود
اینک؛ امروز
کوچه‌های کوفه وامدارِ تواند
ردّ پاهای مهربانت هنوز
جاری‌ست
در شبانه‌های هر کوی و برزن
و نگاهِ گرمِ دستانت
چنگِ نوازش می‌نوازد
بر گونه‌های یتیمانِ بیوه‌زن
کودکان، امروز
در سینه‌هاشان بسیار...

نوروز همایون
نوروز، نماد جاودانِ نو شدن و ازسرگیری جوانیِ جهان کهن است، یادگار جمشید خردمند پدر ایرانیان، این آیین افسانه ای، روشنی بخش همچو پاکی آتش زرتشت، یادآور مهرورزی میترا، این نماد شکوه و شادمانی آریایی ها، بر ایرانیان پاک پندار؛ راست گفتار و نیک پندار همایون باد.
نوروز...

ای دل، جهان پر است ز نامردمی ولیک
تو مهربان بمان و مکن کینه را شریک
بی‌انصافی و ظلم ز مردم جدا نشد
اما تو مهر ورز، مشو خشم را اسیر
بر طبع سردشان مکن اعتماد، لیک
چون ابر بگذر و ببار از دل صبور
گر راه عدل و عافیتت...

خدا کند دلهره‌های این طرف سال شما
در آتش چهارشنبه سوری بسوزد!
ذرات خوشی در هوای روزمرگی‌های‌تان معلق باشد
و خنده‌‌های عمیق روی لب‌های‌تان
پررنگ‌تر از همیشه بنشیند!
خدا کند مهربان‌تر باشید...
و مهربان‌تر باشند
تمام آدمهایی که دلخوری،
بازدارنده‌ی حرکت محبت آنهاست!
سرخی را از آتش می‌گیریم و
زردیِ...