شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
مردها کاین گریه در فقدان همسر میکنندبعد مرگ همسر خود، خاک بر سر میکنندخاک گورش را به کیسه، سوی منزل میبرنددشت داغ سینه ی خود، لاله پرور میکنندچون مجانین! خیره بر دیوار و بر در میشوندخاک زیر پای خود، از گریه، هی! تر میکنندروز و شب با عکس او، پیوسته صحبت میکننددیده را از خون دل، دریای احمر میکننددر میان گریه هاشان، یک نظر با قصد خیربر رخ ناهید و مینا و صنوبر میکنندبعدٍ چندی کز وفات جانگداز او گذشتبابت تسلیّت...
