زخم ها را از دهان عصرها بگیریم باز پرنده ها می شکنند حالا که مرده ام به وقت زمین هزار جریب تنهایی و تکه هایی گمشده از لبخندم در جیب آدم جامانده است مهری چراغی (موژان) موژان (م.چ)
