روز به روز بى احساس تر می شویم...
روز به روزِ دل سردتر...
روز به روز اعتمادمان ...
نسبت به آدم هاى اطرافمان ....
کم رنگ و کم رنگ تر می شود...
ما؛بى آنکه خودمان با خبر باشیم...
دیوارهایى شده ایم براىِ نوشتنِ یادگارىِ آدم ها!
آدم هاى بلاتکلیفى که خودشان نمی دانند ...
از زندگى چه می خواهند!
از صبح که چشم باز می کنند...
تا سیاهىِ شب...
به جاىِ زندگى کردن...
به جاىِ دوست داشتن...
به جاىِ عاشقى کردن...
روزمرگى می کنند و روزمرگى!
آدم هایى که حتى برایشان مهم نیست روىِ کدام دیوار می نویسند!
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
.......