در دنیایی که عشق، میان فاصله های چند هزار کیلومتری دفن میشود،
و از آغوش های آرامش بخش، تنها بوسه هایی بر روی عکس های یادگاری باقی میماند،
در دنیایی که اشک ها بی آنکه پاک شوند، گونه های سرد مخلوق غمگین خداوند را بارانی میکنند،
و همدم دل های شکسته، می شوند خاطراتی سیاه و سفید و حسرتی ابدی برای تکرار روزهایی که نه غمی بود و نه دلِ تنگی که در تنهایی هایش خون بِگِریَد
در این دنیا، نه میشود عاشق شد و نه با دلی روشن، تا روزی که باری دیگر دست های سرد و بی جان، یکدیگر را در آغوش بکشند دلتنگ ماند.
دنیا، دنیای مترسک هاست، دنیای سنگدل ها، دنیای مرده ها...
Ava:D
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
