کلامی به زیبایی بوسه را به لجن کشید هنگامه بازی سکه هایش بر دیوار انزجار با شور و هیجانی که گویی اقبال برده نه دو سکهی بی ارزش نرخ روزش ادمی گاه با چه چیزی خفیف میشود در جِلوَت بدرود، گمانِ به خطا رفته بدرود زمانِ سایده شده بر سنگ...
