زاغی ای پرنده ی سیاه بال! پَرهای تو چنان می درخشند که گویی خورشید انوارِ رنگارنگِ خود را هر شب کناری می گذارد تا جامه ای از بال و پرهای سیاهت بپوشد زاغی ای رمزِ نورِ سیاه!
