پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
بسمه تعالیزر پرستانی که دل را خالی از غم میکنندزندگی را ، خانه ی تاریکِ ماتم می کنندشرمسار از سر گذشتِ نارسای خود شوندبا تهیدستی در آخِر ، ترکِ عالم می کننددائم از شرمِ حضورِ ما ، دچارِ غیبت اندروی خود را از نگاهِ آینه کم می کنندهر چه می بندند راهِ مهر را بر دیگرانجنّتِ در بسته را بر خود مُسلّم می کنندرنگِ دل ، هرگز نمی بازند تا دامانِ حشرزندگی را ، نیک فکرانی که خُرّم می کننداهل بینش ، در حریمِ مزرعِ سبز...
