پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
تو خراب من الوده مشو غم این پیکر فرسوده مخورقصه ام بشنو و از یاد ببر بهر من غصه ی بیهوده نخورتو سپیدی من سیاهم خسته ای گم کرده راهمتو به هر جا در پناهی من به دنیا بی پناهمتو طلوع هر امیدی من غروبی نا امیدمتو سپید و دل سیاهی من سیاه دل سپیدمنه قراری نه دیاری که بر ان رو بگذارمبه چه شوقی به چه ذوقی دگر این ره بسپارمچه امیدی به سپیدی که به رنگ شب تارم..._برشی از ترانه...
