متن بی پناه

بی پناه و خسته دل، چشم به راهم که بیایی.

به ناگاه،
احساس غریبی وجودم را فرا می گیرد و
به خودم می گویم:
-- ای نگون بخت!
چرا با زندگی چنین در آمیخته ای؟!
وقتی میان این همه آدمی،
آنکه باید پشت و پناهت باشد،
بی پناهت می کند...


شعر: نەبەز گوران
برگردان: زانا کوردستانی

الهی اشتیاقی در دل افکن بی قرارش کن
درون سینه ها سنگی ست سیبی آبدارش کن
الهی ماهی جان تشنه بر این خاک میغلتد
برایش تنگ آبی شو کمی امیدوارش کن
ببین این خطه ی خاکستری را خاک سنگین را
قلم در جوهر رحمت بگردان سبزه زارش کن
اگر دیدی...

...ما ساکنان دنیا ... ؛
همسایگان رنجیم... !!!
ما جمع بی پناهیم ... ؛
مجذور چارو پنجیم!!!
شاید طلسم آهیم ... ؛
بازیچه های افسوس!!!
روی سیاه ماهیم ... ؛
دود چراغ فانوس... !!!
شاید که مرده باشیم ؛
در انتهای کابوس... !!!
محشور گشته باشیم ؛
با لاله های...

تو خراب من الوده مشو غم این پیکر فرسوده مخور
قصه ام بشنو و از یاد ببر بهر من غصه ی بیهوده نخور
تو سپیدی من سیاهم خسته ای گم کرده راهم
تو به هر جا در پناهی من به دنیا بی پناهم
تو طلوع هر امیدی من غروبی نا...

اینجام،اینجام،اینجام...من اینجام
من اینجام ،حتی اگه بی پناهم
اینجا ته ماجراست
من اینجام ،در شلوغی و خشم
بهم نگاه کن
به چشمام
به دستانم...
هر چه دارم اینجاست،لب هام،گریه هام
من اینجام،اینجام،اینجام...

برشی از ترجمه ترانه فرانسوی Voilà

میخوام دنیا نباشه وقتی تو پیشم نباشی

دلم وصله به جونت تو نخواه از من جداشی

بدون تو دیگه این زندگی معنی نداره

تو رفتی و چشای من برای تو میباره

غم تووو یادگاره

بیا برگرد کنارم من که یاری ندارم

بیا برگرد بمون تا بدونی بی قرارم

تو از...

به تنهایی دچارند
مشتی بی پناه اینجا
مسافر خانه رنج است
یا تبعیدگاه ...

بی پناهم ، هوس برف زمستان نکنید
جنگل سوخته را عاشق باران نکنید

من همان پنجره ماتِ بهم ریخته ام
بدنم را سپر ضربه طوفان نکنید

عاشقی زهر عجیبیست که بر جانم ریخت
با همین درد خوشم قصد به درمان نکنید
من نفس های کسی در نفسِ تنگم هست
باز...

کاش میدونستی این مردم چقدر بی پناهند
تا کمی منصف تر میباریدی..‌.
آهسته ببار باران!
اینجا هیچ چیز سر جای خودش نیست
که یا غرق سیلاب می شویم
یا لب هایمان از تشنگی ترک بر میدارد...

به‌تنهایی گرفتارند مشتی بی‌پناه اینجا
مسافرخانه رنج است یا تبعیدگاه اینجا

غرض رنجیدن ما بود - از دنیا - که حاصل شد
مکن ای زندگی عمر مرا دیگر تباه اینجا