پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
بخوان که نجوایتلطیفتر از شکوفه و برگ‌های نازکِ علف استشاید که در خیالِ روشنِ ماهی، به خواب رَوَم، شایدآنَک به شبگیرکدام خواب در کدام آسمان جایِ تو بود؟اینک چه‌سان به بالِ شکستهپرواز کنم به تصویرِ بی‌رنگت؟آه! ای نواهای مُغانیرمزِ عشق رابه سطرِ زبانِ فلوتِ کهنه ریزیدتا بی‌سبب از ذهن‌ها عبور کنداینک تو ای ابرِ آبیِ اشک!رویای روشنِ عشق رارستگاری بخش...
