سبزه زار میز..
آسمان در ظرف آب..
آفتاب سفره....
طنین ساقه..
تشنه ی زمزمه ام..
سمبوسه و عید....
حیف از این برگ ها
سفر آینه ها
عادت در جیب ها...
قسم به نگاه..
به کبوتر ، به کلام..
حرفی در دل است....
صدای جاده..
زمان در کنار تو..
ای کاش ، تماشا....
این همه میوه..
در سبد جا نمی شد..
تصویر گیلاس....
قطر یک نارنج..
زیر و بم های زمین..
شعاع فانوس....
سنگ سر راه..
بد نگوییم به مهتاب..
سادگی خوب است....
بارش باران..
تر شدن پی در پی..
حوضچه ی اکنون....
گل های شبدر..
جور دیگر باید دید..
لاله ی قرمز....
از یاد من رفت..
روی طاقچه ی عادت..
نوبر انجیر....
چرخ یک گاری..
یک اسب در حسرت خواب..
مرگ گاری چی....
نت های احساس..
ترانه ی پنجره..
انگور سرشار....
پشت هیچستان..
صدای زنگ باران..
چتر خواهش باز....
گُل تنهایی..
فواره ی اساطیر..
با ترسی شفاف....
تَنَم هوشیار است..
مثل یک بیشه ی نور..
با غفلتی پاک....
موسمی دلگیر..
زندگی مثل یک سیب..
گریه ی انار....
پُرم از فانوس..
پاکی خوشه ی زیست..
سایه ای در آب....
بی پاسخ ماندم..
رنج های بی انتها..
غصه های سبز....
بیا برویم..
بیا یک پُل بسازیم..
به سمت بی سو....
تو راست می گفتی..
ریه های زندگی..
اکسیژن مرگ....
کم شدنی است..
رنج ، از رنج دیگران..
محو نمی شود....
زندگیِ شاد..
استقبال از رویدادها..
راستی و انصاف....
نه وابسته است..
و نه کناره گیر است..
فکر منظم....
به هفت سنگ نخورد..
یادت مرا فراموش..
دوباره جفت پوچ....
یک سگِ ولگرد..
یک ماهیِ دریاها..
فاصله ای هست....
حریمی دارند..
این علف های غربت..
که تنهایی است....
وجود در نگاه..
و نگاه در ارزش ها..
اثر کرده اند....
نه امیدوارم..
و نه ناامید هستم..
فارغ از امید.....
باران می بارد..
برایش دشت و کویر..
فرقی ندارد.....
شاید خراب شد..
و هرگز درست نشد..
این را قبول کن.....
شهر بدی بود..
بر سرم در بیاور..
تلافیش را.....
مرگ پیش من است..
مبهم و نامشخص..
مانند سایه.....
کبوتر بودم..
دیگر پشیمان شدم..
دانه می شوم.....
کاش وقتی خوبی..
من از دنیا بروم..
طاقت ندارم.....
هنگام غروب..
آوازه خوان شده است..
مرغ دریایی.....
رها از دروغ..
نه حقیر و نه تحقیر..
خلوت گزیده.....
