پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
هستم ز غمش چنان پریشان که مپرسزانسان شده ام بی سر و سامان که مپرس...
زندگی کوتاه استنه غمش می ارزدو نه شادی ماندن دارد......بهترین راه برات این استکه بخندی و بخندی و بخندیبه غمش.....به کمش.....و زیادی.......و همش........