متن بخند

دل ﻣﺎ را ﻛﻪ ﺑﺮدی ﺣﻠﺎﻟﺖ ﺷﻮد
اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﺸﻖ از ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻮش ﺟﺎﻧﺖ ﺷﻮد
وای از اﻳﻦ ﺣﺎل از اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ دﻟﺪادﮔﻰ
ﺑﻴﻘﺮارت ﺷﺪه ام ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎدﮔﻰ
دﻟﺒﺮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺑﺨﻨﺪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻛﻨﻢ
اﻳﻦ دل ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﺸﻪ ام را ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺖ ﻛﻨﻢ...

برشی از ترانه

اگر روزهای خوب آمدند و من نبودم
به یاد بیاور که صبور و غمگین چقدر برای روزهای خوب منتظر بودم
و به یادم آوازی زمزمه کن برقص و بلندتر بخند...

من با لب هایم به تو خیره می شوم
تو با چشم هایت بخند
دوستم بدار
زیرِ اَبروهای این جهانِ اخمو...

از عاشقی نترس ،عاشق شو حتی با توهم شکست
تا نبضت میزنه فرصت واسه تو هست، زندگی بی وقفه ست
خدا رفیقته، یه رفیقی که همیشه کنارته
شک نکن، خوشبختی در انتظارته، تا تو دلت زنده ست
محکم باش، از غم ها، شادی هاش، این دنیا رنگارنگه
بخند...
به دنیا...

هنوز طعمِ نگاهت به چشم می آید
بخند عشقِ غم انگیزِ سال های دور ...
آرمان پرناک

بخند
بیشتر بخند
نمی دانی
یک معجزه است
گرمای لبخندت
دل هر آدم برفی را
آب خواهد کرد
«آرمان پرناک»

خنده هایت،
هواست!
بخند تا مردم خفه نشوند!






شاعر: سردار قادر
برگردان به فارسی:زانا کوردستانی

خنده هایت
ملودی آرام رود است
در سرزمین های
خشکیده ی تنم..,,,،،
و برگ سبز چشمهایت،
فصل های دور عاشقی را
تکرار می کند..
آه ای همیشه بهار
همیشه بخند..

بخند برایم،
لبخندت را
بِ هر زخمى ڪه زدم
خوب شد...!

وقتی دلت گرفته برو زیر باران بزن زیر گریه انقدر هق هق کن تا خالی بشی از اینهمه درد ومشکلات تازه کسی نمی فهمه گریه کردی فکر می کنند زیر باران خیس شدی بعدش خودت خشک کن برای خودت یک استکان چای بریز وبخند والا زندگی همینه

خزیده ای درون لاکت
به غصه ها امان داده ای
به دلشوره ها فرصت
زندگی ات جولانگاه اشک شده است و یاس
نشسته ای رشته های تلخ اندوه را
می تابی و می بافی ....
طنابش میکنی برای دار زدن آمالت
نمی دانم این دیگر چه ویروسیست
خیلی بدتر از...

آسمون منی تو مهربون منی تو همه جون منی تو همه جون منی تو

همیشه منو دیوونه میکنی وقتی منو اینجور نگا میکنی اینجوری که منو صدا میکنی

زندگیمو تو رو به راه میکنی

تو بخند خوبه خنده هات ای جان ای جان میمیرم واسه اون قد و بالات ای...

عزیزم ،
سفر کن به هر جا که عشق را جا گذاشته ای،
به هرجا که خاطراتِ کودکیت را زنده می کند، آنجایی که گرمیِ دست هایِ مادر را بر پیکرت احساس خواهی کرد.
سفر کن به رویاهایت و سرت را بر شانه های پدرت بگذار و عطرش را بو...

مثل بوی تازگی کاغذای یه کتاب نو ، مثل عطرِ خاکِ بارون خورده ، مثل ذوق و شوقِ پوشیدن یواشکیِ لباسای عید ، مثل طعم گس خرمالوی رسیده ، مثل تیزی نوک مدادرنگی ها وقتِ شروعِ مدرسه ، مثل جرعه ی اول یخ دربهشت توی اوجِ تشنگی و گرما ،...

گذشته ها گذشته، همین الانو عشقه
نباش به فکر فردا، که دست سرنوشته
قصه ی زندگی رو، خود خدا نوشته
کوتاهه عمر آدم ،میگذره رفته رفته
فقط دو روزه دنیا، یک روزشم گذشته
دقیقه های رفته ،هیچ موقع برنگشته
بخند همیشه خوش باش ،بی عذر و بی بهونه
بذار تموم...

دِریا... چه اسم قشنگی

به دریا بیفتم، به بندر بیفتم، به دشتی بیفتم

به دشتی رسیدی بلندتر بخند

بلندتر بخند یاد خونه بیفتم

آه یاد خونه بیفتم

یاد خونه بیفتم...

_برشی از ترانه جنوبی

صبح یعنی
بخند
من غرق چشمانت می شوم


-صیدنظرلطفے (صابر)

غصه نخور مسافر غصه اثر نداره
ز دل تو می دونم هیچ کس خبر نداره
غصه نخور مسافر رفتیم تو ماه اسفند
بهار تو بر می گردی چیزی نمونده بخند

برایت مهربانی کاشته دل!
صفای همزبانی کاشته دل!
بخند از نای احساسِ وجودت؛
چرا که شادِمانی کاشته دل!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل گویه های بانوی احساس.

ای دل آشوب! دل آزرده! بخند!
بین این مردم افسرده بخند!

زندگی جنگ عجیبی ست و سخت
تیر هم قلبت اگر خورده بخند!

دست های کج تقدیر اگر
دلخوشی های تو را برده بخند!

آرزو کن! به خوشی قصه بساز!
خیر باشد و برآورده! بخند!

می رسد باز به باران...

نپوشان به خودت پیرآهن غم
رها کن ای دل من دامن غم
بخند و اینچنین باش و همیشه
رفیق شادی باش و دشمن غم

بتاب
ای خوبِ من امروز
بتاب
چون آفتابی گرم
که بی تو
سرد و بی جان و پریشان، خاطرم این دَم
و خانه
خالی و دلگیر
و بی اندازه غرقِ غم
که قلبم می زند پَر در فرازِ آسمانِ بودنت اینک
بخند
ای خوبِ من امروز
که لبخند تو و...

بخند
تا این انحنای بی همتا
بهانه ای دستم بدهد
که هر شب زندگی را
دوست داشته باشم...

این چهره پر غصه و غم چیست؟بخند
هر چند جهان شوخی تلخیست بخند
مانند بهار عمر ما کوتاهست
این عمر زیاد باوفا نیست،بخند