پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
الا ای برف !چه می باری بر این دنیای ناپاکی ؟بر این دنیا که هر جایش رد پا از خبیثی استمبار ای برف !تو روح آسمان همراه خود داریتو پیوندی میان عشق و پروازیتو را حیف است باریدن به ایوان سیاهی هاتو که فصل سپیدی را سرآغازیمبار ای برف !...
در محفلی که خورشید اندر شمار ذره ستخود را بزرگ دیدن شرط ادب نباشدروز بزرگداشت حافظ گرامی باد...
