پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
دکتر مجتبی شکوری:اگر شما زندگیتون رو زندگی نکنیداگر آرزوهاتون رو محقق نکنیداگر صدای درونیتون رو محقق نکنیدفریاد نکشید در دنیادر میانسالی دچار یک بحران وجشتناک میشیدبا آدمی که به خاطرش این ایثار رو کردیداکثر ما در ازدواج،خودمون رو سرکوب میکنیماز خودمون میگذریمصدامون رو تحریف میکنیمو بعد برچسب های مقدس هم روش می زنیمولی در انتها به جایی می رسیم که در میانسالی دو تا اتفاق وحشتناک برای ازدواجمون و رابطه مون میفتهاول اینکه...
دکتر مجتبی شکوری: ما باید روی نوکِ انگشتامون وایستیمدستِ مون رو دراز کنیم که برسه به آرزوهاموناگه رسید که ایول!اگه نرسید که میگیم قدِ من اینقدر بوده!...
ما دچار یه خستگی ایمکه متاسفانه خستگی ما نیستخستگی منه و خستگی اوئهمن اینجا خسته ام و او آنجا خسته ستیعنی آدما اتمیزه شدن،جدا شدنو حتی این خستگی،خستگیه مشترک نیست،یه درد مشترک نیست که ما بتونیم با همدیگه التیامش بدیم.جدا شدیم و یک فردیت بسیار فربه شدهیک نَفْس در حال انفجار،چیزی که بیشتر و بیشتر و بیشتر میخواد و هرگز هیچ چیز برایش کافی نیست.آنقدر منتظر زندگیه که قراره به دست بیارهکه زندگی که اکنون و اینجا داره رو از دست میده......
برو خونه و زنتو دوست داشته باشبزرگترین کاری که می تونی برای بچه هات بکنیاینه که یک فضای امن و عاطفی براشون بسازی...
