ما دچار یه خستگی ایم
که متاسفانه خستگی ما نیست
خستگی منه و خستگی اوئه
من اینجا خسته ام و او آنجا خسته ست
یعنی آدما اتمیزه شدن،جدا شدن
و حتی این خستگی،خستگیه مشترک نیست،یه درد مشترک نیست که ما بتونیم با همدیگه التیامش بدیم.
جدا شدیم و یک فردیت بسیار فربه شده
یک نَفْس در حال انفجار،چیزی که بیشتر و بیشتر و بیشتر میخواد و هرگز هیچ چیز برایش کافی نیست.
آنقدر منتظر زندگیه که قراره به دست بیاره
که زندگی که اکنون و اینجا داره رو از دست میده...
ZibaMatn.IR