متن مردی که به تبعید خودش تن داده

در حجم سکوت آینه گم شده است
در عالمی از جنون تجسم شده است
مردی که به تبعید خودش تن داده؛
تسلیم هزاره ی توهم شده است...!

در خاطرِ خود بهانه ی شادی داشت
رویایِ بهارِ سبزِ آبادی داشت
بیچاره پرنده ای که در کنجِ قفس؛
از پنجره انتظارِ آزادی داشت!