شعر... یعنى وسطِ خاطره، ناگاه... قلم گله دارد که چرا کاغذ و دفتر خیس است
زِ پیشم میروى اّما مهیا کن مزارم را که بعد از رفتنت جانا دگر جانى نمى بینم
