متن تک بیتی

تک بیت ✍🏼

دایما در حال تغییرم، مپرس حال مرا
بارها از دیدن تصویر خود جا خورده ام

چهارگاه دلم را به نغمه گر نبری
نفیر جامه دران است مویه حاصل من

آرام باش و بی صدا غم امشبی  دَر  میزند

بهر تسلی  آمده ..از، قلب من  سـَر میزند

هر نفس با نام تو، جان تازه می‌گیرد دلم
دلبران دل می‌برند، اما تو ایمانم می‌بری...

عشق آن گوهر ناب است که در سینه‌ی دل
هرچه طوفان برسد، رنگِ صفایش نرود...

در دل من هیچ‌کسی جز تو نمی‌مانَد به جا
هرکه دیدم، مثلِ تو در آینه پیدا نشد...

گفتم به طبیبِ دل، دوا چیست بگو؟

خندید و نوشت: «علاجِ تو، او...»

دل را به مهر دوست نگه دار و پاس دار
فرصت چو رفت، باز نگردد به روزگار

بی‌چتر، زیر بارانِ تو ای یار ایستاده‌ام
هر قطره را به نامِ تو در دل نهاده‌ام

پرستشِ دلِ من جز تمنای تو نیست
هر آرزو به جز تو، هوایِ پوچ و تهی‌ست

به ماهِ توست که شب رنگِ جان گرفته است

چه حاجت است به صبحی که بی‌تو خیزد باز؟

به هر سو می‌روم، یاد تو پیداست
دلِ من بی‌تو در غربت، چه تنهاست...

گفتم پیر شد دل من گرچه آغاز جوانیست
گفتند که مدهوشی و ما پیر شدیم دیر زمانیست

به هر نفس که کشم، عطرِ بودنِ توست

که گویی در دلِ من، جاودانه من یکی‌ام

ما از تبار پنجره بودیم
ما از تبار پنجره ماندیم
یک عمر آه کشیدیم و مُردیم
در حسرت کبوتر چاهی...

کس به ثروت نرسد تا نشود اهل فساد
تاج دندان نخورد کرم طلایی نشود

من همان سرباز مغلوبم که در میدان جنگ

تیرهایی را که بر دشمن زدم پیکان نداشت

دست عاشق را گلم پروای مشتی خار نیست
برگِ نرمت خونِ من را ناجوانمردانه ریخت

بخت من از کودکی بی‌سرپرستی بودن است
سرو صحرا، گرچه تنها، بهتر از خس بودن است

مدرک جرم اگر بود زمین خوردن، پس:
من زمین خوارترین آدم دنیا بودم.

ارزش شعر بشر نیست به تعداد کتاب
کیفیت بیشتر از کمّیت ارزش دارد

با خودت هیچ نگفتی دل ما را چه شود گاه سفر
خوش به حالت که نبودی و بدادند خبر

اسلام دین مهربانی دین لبخند است
با مهربانی میشود پیغمبرم باشی

مثل یک بوسه نشستم ته آن گونه ی چال
اخم کردی و من از چاله به چاه افتادم