من شک ندارم که زیر چشم های سرمه مالیده اش یا بهتر بگویم ، چشم های در سرمه غلتیده اش نگاهی غمگین و نگران نهفته که آرایشش نمیگذارد عمقش را بفهمی ظاهرش را می بینی و میگویی: عجب چشم هایی!!!!
باید قبول کنیم بعضی آدمها را کمتر دیده ایم، مثل مداد رنگیِ قهوه ایِ گم شده میانِ آنهمه رنگ، مثل خودکارِ مشکی، مثل همانهایی که بیشتر از بقیه کنارمان بودند و ما هیچ ندیدیمشان .. همان هایی که به قولِ معروف دستشان نمک ندارد
