جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
در دل و جان منی گر چه ز من بی خبریسهم من از تو شده عاشقی و در به دریمن چنین زار و ملولم ز غم و دلتنگیتو کنارش ز همه خلقِ جهان شاد تریمهربان بودی و اکنون ز چه بیداد کنیآه زین رسم و جَفای تو و بیدادگریدر میان همه ی درد و غم و آه و فغانتو جگر سوز ترین آهِ دلِ پُر شَررینیست انصاف که در باقیِ عمرِ تلخَمغم نصیبِ من و آغوشِ تو سهمِ دگریشاد و خوشبخت شوی ای همه ی هستیِ ماگر چه آسان تو از این سوخته جان میگذریکرامت غریبی...
