گفتی که: چو خورشید٬ زنم سوی تو پر٬ چون ماه٬ شبی می کشم از پنجره سر! اندوه٬ که خورشید شدی٬ تنگ غروب ! افسوس که مهتاب شدی٬ وقت سحر!
