بلای عشق را جز عاشق شیدا نمی داند به دریا رفته می داند مصیبت های توفان را
تنی آلوده ی درد و دلی لبریز غم دارم ز اسباب پریشانی ترا ای عشق کم دارم
خاموشی آن چشم سخنگوی ، جواب است
ماه با آن همه زیبایی و نور افشانی کی فریبنده تر از روی فریبای تو بود
