من بى حوصله تر از آن هستم که براى آدمِ رفته یِ زندگیَم، شب زنده داری و گریه کنم... اگر ارزشِ دلتنگى هایم را داشت، رد پاهایش در هیچ جاده ی رفتنى به چشم نمى خورد! پس بى خیالِ نبودنش؛ آستین هاى عقلم را بالاتر مى زنم، و فنجان آرامشم...