متن گریه

بعضی آدمها، فقط در گورستان ها گریه میکنند و برخی هم همیشه گوشه ی اتاق تنهاییشون.

میخندم به روزی که با گریه بر میگردی ...!

وسط این خیابونا دور از تو من جون و تنم مرد انقده موندم که بیایی این زندگی روح منو برد
هر چی که میخواستم تورو به دست بیارمت نشد
انگار از اون شباس که من گریه کنم تا خود صبح
تا خود صبح ...
هرجا برم باز نمیشه که تورو...

ای پرشنگ* نازنین گریه نکن!
من خوب آگاهم که گریه درد آدمی ست
گریه ذوب شدن درون است
گریه تازه شدن زخم است
از این رو گریه نکن!
زیرا تو که گریه می کنی
آسمان می گرید، زمین می گرید
رودخانه، دریا، کوه، طوفان همه خواهند گریست
شعر، برگ، باران،...

گریه کن:
این اشک ها گلبرگ های قلب اند.

گاهی می خندم
گاهی گریه می کنم
گریه اما بیشتر اتفاق می افتد
به هر حال آدم
یکی از لباس هایش را بیشتر دوست دارد.

تمام شهر را با خاطراتش اشک می ریزم
تمام شهر را باریدم و او بر نمی گردد

شانه هایت را برای گریه کم دارم هنوز
رد پایت مانده برجا می شمارم هنوز

با نگاهت من هنوز صحنه سازی می کنم
خاطراتت را هنوز باز سازی می کنم

بعضی وقت ها ،
نای گریه ، فریاد ، و زار زدن نداری ،
چون دلت از خویش زخمی است .
حجت اله حبیبی

..وقتی که پرده پرده دلم را نواختم
از ناله ی سه تار خودم گریه ام گرفت

یک تکّه آفتاب برایم بیاورید!
از آسمان تار خودم گریه ام گرفت
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

وقتی تمام تن می گریستم،
کسی بر چشمم اشکی ندید.

_بهرام بیضایی
_پرده ی نئی

امروز خدا با من یار بود! گریه ام را کسی ندید.همه باران را دیدند.وقتی که باران دستی به سر روی خیابان میکشید تا برای جشن بهار آماده شوند، همه گریزان به گام هایشان سرعت داده بودند...نمیدانم از چه فرار میکردند! موسیقی آرام ناودان از سرعت من می کاهید...چه عجیب این...

«برای آخرین بار، دستش را فشردم و جدا شدیم
برای همیشه.
قطار حرکت کرده بود، در کوپه کناری که خالی بود نشستم،
و تا ایستگاه بعدی گریه کردم.»

_آنتون چِخوف

اگه حتی بین ما ،فاصله یک نفسه
نفسِ منو بگیر
برای یکی شدن ، اگه مرگِ من بسه
نفسِ منو بگیر
ای تو هم سقف عزیز
ای تو هم گریه ی من
گریه هم فاصله بود
گریه ی آخر ما ، آخر بازی عشق
ختم این قائله بود...


_برشی از...

روآن اتکینسون :

من عاشق پیاده روی توو هوای بارونی ام
چون هیچکس نمیتونه گریه های منو ببینه.

ادب به آدمِ بی ادب نکن!
گشنگی بکش، از گوشت سگ نخور!
تو خونه گریه کن، تو کوچه پهن نشو!
نشون هیچکس نده پشت پردتو...


برشی از ترانه رپ

امان از گریه های زیر باران

امان از زخم های نارفیقان

امان از روزگار، از حال این شهر پریشان

امان از این هوای غم گرفته

دلم از عالم و آدم گرفته

تمام کوچه های شهر را ماتم گرفته...

_برشی از ترانه

نرو از پیش من؛ آخر؛
مجالِ بی تو بودن نیست؛

دلم مویه کند هر دم؛
بگرید زار؛ می گیرد!

زهرا حکیمی بافقی،
بیتی از یک غزل.

دوباره پشت سرم پر از هوای تو بود
کسی نبود ولی صدا صدای تو بود
صدام کردی با گلوی مجروحت
صدام کردی با تموم اندوهت
چقدر گریه کنم چقدر تلو بخورم
چقدر به دیوار پیاده رو بخورم
تموم داراییم خیال کردنمه
هنوز هم دست تو دور گردنمه
آهای خیال هنوز...

نجیب بود
و گریه می کرد
که به هیچ چیز دیگری شبیه نبود
جز اسب !

بالهایت
اسیرِ غروب،
پنجه هایت
در خیالِ سبز،
در غربتِ قریبِ صدایت
گریه می کنی
احمقی گفت:
چه قناریِ خوشحالی!!

تنفسِ ماهی
ترانه هایِ گریه است
در تُنگِ تَنگ
در دخمه ی بلور،
حتا به روز عید ...

در حسرتِ عشق
دیوانش را دَرید
شاعر،
بر گریه هایِ او
مدام می خندید
تاجر !

خواستم آواز شوم
اما،
این گریه هایِ همیشه
و شادی هایِ هرگز،
آوارم کرد
بر کاغذِ سپید.